Polimerleşme, polimerlerin oluşmasını sağlayan kimyasal tepkimeyi belirten terim. Çoğunlukla 1 ya da 2 bileşiğin 1 ya da l'den çok küçük molekülünden (monomer) oluşan polimerler, 2 temel polimerleşme tepkimesinin sonucudurlar. Çift (ya da üçlü) bağ içeren moleküller, aynı ya da başka bileşiğin molekülleriyle, polimerleşmenin yanı sıra, katılma tepkimesi de verirler. Bu moleküllerin biraraya gelerek oluşturdukları uzun zincirlerde (polimerler) çift bağların yerini tekli bağlar alır. Dolayısıyla poîimerler, yüzlerce karbon atomundan kurulu uzun bir karbon zinciri taşıyan alkanlar-dır. Buna etenin (CHCH) polİmerleşmesi örnek
gösterilebilir. Uygun koşullarda eten polimerleşerek polieten ya da politen verir. Bu uzun hidrokarbon zincirinde yapıyı kuran, yinelenen yalın birim —CH2— grubudur ve polimerin formülü (— CH.j— )n biçiminde yazılır; burada n biraraya gelen yalın grupların sayısını gösterir.
Polimeri eşmenin ikinci türü olan yoğunlaşma polimerleşmesinde, monomerler yoğunlaşma tepkimelerine katılırlar. Başka bir deyişle, moleküllerarası yeni bir bağın oluştuğu her an, aralarından yalın bir molekül, elenir. Monomer moleküllerinin aynı cinsten ya da farklı en az 2 işlevsel grubu bulunması gerekir. Böylece her monomer en az 2 farklı yerde yeni bir bağ oluşturabilir; dolayısıyla da uzun bir zincir kurabilir. Sözgelimi, bir kar***silik asitle bir alkol tepkidiklerinde, bir su molekülü eleyerek yoğunlaşıp ester oluştururlar; iki kar***sil grubu bulunan bir molekül, 2 hidroksil gruplu bir başka molekülle tepkidiğindeyse, yoğunlaşma polimerleşmesi sonucunda terilen gibi polyesterler oluşur.